เทคโนโลยีสามารถช่วยนักเรียนทุกคนให้เป็นอย่างไร

คุณรู้สึกประหลาดใจหรือกังวลเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างคุณและนักเรียนคนอื่น ๆ ในด้านเชื้อชาติชั้นเพศอายุความสามารถหรือความนิยมหรือไม่?

หรือบางทีคุณอาจกลัวที่จะพูดคุยกับอาจารย์ผู้ดูแลระบบและที่ปรึกษา ความแตกต่างของอัตลักษณ์ทางสังคมของชาติซึ่งบางครั้งเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในพลังทางสังคมสามารถทำให้คนหนุ่มสาวรู้สึกแตกต่างวิตกกังวลและไม่แน่ใจเกี่ยวกับความรู้สึกของตนเอง

เหล่านี้เป็นความรู้สึกที่ถูกขัดจังหวะโดยการเรียนรู้ความสัมพันธ์และความเป็นอยู่ที่ดี

ทุกวันนี้มีโรงเรียนจำนวนมากขึ้นที่ใช้แนวทางปฏิบัติของ SEL เพื่อช่วยนักเรียนนำทางความแตกต่างระบุตัวตนของพวกเขาเป็นทรัพยากรและสร้างการมีส่วนร่วมและความเป็นอยู่ที่ดี

ความกตัญญูกตเวทีเป็นวิธีปฏิบัติที่ทรงพลังอย่างยิ่งเพราะสามารถช่วยให้มีพฤติกรรมในเชิงบวกความสัมพันธ์และการเห็นคุณค่าในตนเอง

อย่างไรก็ตามในขณะที่การฝึกฝนความกตัญญูสามารถรวมและสนับสนุนความหรูหราการออกแบบและการใช้งานของมันไม่ได้สร้างการเข้าถึงที่เป็นธรรมสำหรับนักเรียนทุกคน

สิ่งที่แตกต่างกันอย่างเท่าเทียมกันและยุติธรรม การให้โอกาสที่เท่าเทียมกันกับทุกคนสำหรับการฝึกฝนความกตัญญูไม่เหมาะสมหากบางคนมีความต้องการที่ทำให้ยากต่อการยอมรับโอกาส

การจัดหาสินทรัพย์ตามความต้องการมากกว่าการมอบอำนาจ มันช่วยให้แน่ใจว่าทุกคนได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการจะประสบความสำเร็จแม้ว่ามันจะหมายถึงการทำสิ่งต่าง ๆ

เป้าหมายหลักของ SEL คือการสร้างพฤติกรรมบุคคลและกลุ่มที่มีสุขภาพดีในบริบทแบบตัวต่อตัวโดยไม่มีหน้าจออยู่ระหว่างกัน อย่างไรก็ตามเป็นเวลาสองปีที่เราได้ตรวจสอบว่าการใช้เทคโนโลยีสามารถพิสูจน์การปฏิบัติของ SEL ได้หรือไม่

ดังนั้นที่ศูนย์กลางของแนวปฏิบัติเรื่องการชื่นชมแบบดิจิทัลเรามีเสียงและประสบการณ์ที่เปล่งออกมามากที่สุดที่เราได้ออกแบบและดำเนินการ

ในความเป็นจริงเราค้นพบว่าการใช้เทคโนโลยีสามารถให้ศักยภาพที่ดีสำหรับการเติบโตของทุน

สำหรับเราความยุติธรรมในการปฏิบัติ SEL และความกตัญญูหมายถึงการให้ทุกคนเข้าถึงเพื่อตอบสนองต่อความต้องการและตัวตนของพวกเขาโดยที่ “ทุกคน” หมายถึงนักเรียนและเจ้าหน้าที่

นักเรียนมีตัวตนที่แตกต่างกันและจำเป็นต้องได้รับการออกแบบมาสำหรับพวกเขา ปรากฎว่าพนักงานยังมีความต้องการของตนเอง การรวมและออกแบบผู้มีส่วนได้เสียแต่ละคนเหล่านี้สามารถเพิ่มความเสมอภาคและส่งผลกระทบต่อทุกคน

ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2560 เราหนึ่งคน (จาโกโมปูโน) ทำการศึกษาวิจัยกึ่งทดลองกับโรงเรียน LPS ในโอ๊คแลนด์แคลิฟอร์เนีย

งานตรวจสอบผลกระทบของหลักสูตรและการใช้งานเว็บที่โรงเรียนมัธยมสองแห่งในพื้นที่โอกแลนด์เบย์ ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการเยาวชนชื่นชมศูนย์วิทยาศาสตร์ Great Giacomo ของดีทว่า “ขอบคุณคือความกตัญญูกตเวทีตามความแข็งแกร่งของเด็กหญิงและวัยรุ่น” หลักสูตร

GiftX เครื่องมือขอบคุณและคิดแบบดิจิตอลที่สร้างสรรค์โดย Michael Fatax ที่ LPS

นักเรียนและเจ้าหน้าที่ใช้เครื่องมือดิจิทัล GiftXX เหมือนกัน: พวกเขาเลือกคนส่งข้อความขอบคุณและอธิบายเหตุผลในการรวบรวมคำศัพท์จากทักษะของโรงเรียนเช่นการฟังการสนับสนุนและความมีน้ำใจ

ผู้ใช้สะท้อนแสงอย่างสมบูรณ์เพื่อทำความเข้าใจบันทึกและข้อมูลของพวกเขาและเพื่อฝึกแสดงความขอบคุณในรายการบันทึกทั่วไป

ผู้รับดูบันทึก Thax ทั้งหมดของพวกเขาทางออนไลน์ในที่เดียวและค้นพบรูปแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนว่ากิจกรรมของพวกเขาส่งผลกระทบต่อผู้อื่นอย่างไรช่วยให้พวกเขาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นและเพิ่มความนับถือตนเอง

โรงเรียนสามารถรวมการปฏิบัติได้ทุกที่: ห้องเรียนเคล็ดลับและการประชุมคณะ

Foutx สร้าง GiftX ด้วยทีมออกแบบของนักเรียนที่ LPS รวมถึงเสียงและประสบการณ์ในอดีตที่ด้อยโอกาส (เช่นผู้สอนภาษาหญิงสาวเยาวชน LGBTQ นักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ)

พวกเขาทำให้มันชัดเจนว่าผู้ใช้สามารถขอบคุณคน ๆ หนึ่งในแต่ละครั้งเท่านั้น มันได้ลบองค์ประกอบของประสิทธิภาพออกจากการแสดงออกและการปฏิบัติที่พบบนสื่อสังคมออนไลน์

มันช่วยเปลี่ยนพฤติกรรมด้วยแรงจูงใจจากภายนอก (“มองฉัน” และ “ฉันจะได้รับทางเลือกมากมายได้อย่างไร?

มันสร้างโอกาสที่จะเอาชนะอุปสรรคแบบดั้งเดิมเช่นความนิยมเชื้อชาติคลาสเอกลักษณ์ทางวิชาการและภาษาและช่วยให้นักเรียนสื่อสารข้ามบทบาทที่แตกต่างและขอบคุณอาจารย์สำหรับวิธีที่พวกเขาไม่สะดวกในการทำเช่นนั้น

รู้สึกปลอดภัยครูสามารถติดตามการแลกเปลี่ยนระหว่างนักเรียน

การออกแบบด้วยความเป็นธรรมนั้นต้องการให้นักเรียนตอบสนองต่อความต้องการและความชอบของคนหนุ่มสาว – และนั่นหมายถึงการชื่นชมความจำเป็นในการปลดล็อคโทรศัพท์ของพวกเขา

การใช้โซเชียลมีเดียได้แพร่หลายในทศวรรษที่ผ่านมาและจากการสำรวจพบว่า 95% ของเด็กอายุระหว่าง 5 ถึง 7 ปีสามารถเข้าถึงสมาร์ทโฟนหรือหนึ่งเดียวและเกือบครึ่งหนึ่งของพวกเขาออนไลน์เกือบไม่หยุดชะงัก

บางทีประเด็นที่ถกเถียงกันมากที่สุดคือนักเรียนเน้นว่าผู้ใช้ไม่สามารถตอบขอบคุณบันทึกในระบบ

พวกเขาแย้งว่าพวกเขามีแอพแชทอยู่แล้วและการให้การตอบสนองจะทำให้กระบวนการนั้นอ่อนแอลง ที่สำคัญกว่านั้นพวกเขาหวังว่าจะกระตุ้นการตอบสนองแบบเห็นหน้ากันแทน

ผลลัพธ์ของกระบวนการออกแบบนี้น่าตื่นเต้น ความถี่และคุณภาพของการมีส่วนร่วมเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับนักเรียนทุกคน